In de 50er jaren van de vorige eeuw promootte de Guinness brouwerij het verzamelen van bieretiketten. In Engels sprekende landen wordt het verzamelen van (bier) etiketten 'Labology' genoemd.

Voor veel mensen is het aanleggen van een verzameling een fantastische vrijetijdsbesteding. Het aanleggen van een collectie (bier) etiketten vormt daarop zeker geen uitzondering. Etiketten zijn oorspronkelijk gemaakt om informatie te verschaffen over het product, dat in de verpakking waarop het etiket bevestigd is, zit. Tegenwoordig is ook de herkenbaarheid van een merk voor de fabrikant erg belangrijk. Aan het ontwerp van het etiket wordt zodoende – vooral door de grotere ‘merken’ – veel aandacht besteed. Etiketten zien er daarom meestal erg mooi uit. Gewoon heel erg zonde om weg te gooien! Het verzamelen van bieretiketten kan een erg goedkope hobby zijn. Leg het bierflesje dat je zojuist hebt leeggedronken in een bak warm water, wacht tot het etiket van het flesje loslaat, laat het etiket drogen en …. het begin van een leuke hobby is er.

De verzamelaar met de grootste collectie Nederlandse bieretiketten is waarschijnlijk Arie Vuurens (64) uit Meerkerk. Hij bezit 28.654 etiketten (12 november 2013). Daarbij zijn rug - en halsetiketten en etiketten die verschillen in batchnummer niet meegerekend.

Voor veel verzamelaars blijft het verzamelgebied ‘beperkt’ tot het bewaren van de etiketten van zelf leeggedronken flesjes, waarbij eventueel de smaaknotities en het moment waarop het bier werd geconsumeerd wordt genoteerd. Anderen willen na verloop van tijd de verzameling sneller laten groeien. Het zelf leegdrinken van al die verpakkingen kan dan snel tot gezondheidsproblemen en een snel leeg rakende schatkist leiden (een etiket van een 50 liter vat kan ook leuk zijn). Velen laten zich in het begin niet erg beperken en gaan ‘alles’ sparen. Alle bieretiketten van alle merken van de hele wereld is echter nogal wat. Het kost meestal een paar jaar daar achter te komen. Sommige verzamelaars blijven echter het alles sparen trouw.