Wegwerpfles
Opgeruimd staat netjes
In 1964 introduceert Oranjeboom als eerste brouwerij de zogenaamde Weggooi-fles op de Nederlandse markt. Een lichtgewicht glazen fles zonder statiegeld, die na gebruik als afval kon worden weggegooid.
Dit leidde tot kritiek van onder andere de Stichting Recreatie, die zich al langer zorgen maakten over de vervuiling van recreatiegebieden door het toenemend aantal wegwerpverpakkingen. De ANWB dringt er zelfs bij gemeenten op aan om een bepaling in de algemene politieverordening op te nemen die het achterlaten van verpakkingsmateriaal strafbaar stelt. De directie van Oranjeboom trekt zich deze kritiek aan en schrijft een prijsvraag uit voor een betere naam. De keuze valt op de term "Opruimfles" om te benadrukken dat de fles in de daartoe bestemde plekken moeten worden gedeponeerd.
Glasbak
De glasbak is een container voor het gescheiden inzamelen van glasafval, met name flessen en glazen potten.
De glasbakken kunnen zowel bovengronds staan als afgewerkt zijn onder het maaiveld, als een ondergrondse vuilcontainer. Bij veel glasbakken kan het glas op kleur gesorteerd ingeleverd worden zodat het beter hergebruikt kan worden. De kleurcategorieën zijn wit (doorzichtig), groen en bruin + restkleuren.
Een particulier glasinzamelingsinitiatief in Baarn in 1973
De eerste — halfopen — glasbak werd in 1972 in Zeist geplaatst. Het was een initiatief van twee huisvrouwen — de dames Kuiper en Riemens die o.a. medeoprichters waren van de Stichting Milieuzorg Zeist e.o. — die na overleg met diverse glasproducenten de glasbak ontwierpen.[1][2]
Aangezien de gemeente weliswaar positief tegenover het plan stond maar geen plannen in die richting had, zijn zij zelf een locatie voor de glascontainer gaan zoeken. Nadat de dames beloofd hadden dat de bak alleen overdag gebruikt zou worden, dat zij de ruimte rondom de glasbak zelf schoon zouden houden en er voor zouden zorgen dat de bak regelmatig zou worden geleegd, kregen zij toestemming de glasbak te plaatsen. Hiervoor betaalden zij een huur van vijf gulden per week. Omdat de tijd ervoor rijp was kreeg het initiatief veel publiciteit en wilden ook andere bedrijven een glasbak. Toen raakte ook de overheid betrokken met als gevolg dat de eerste "officiële" glasbak in 1978 in 's-Hertogenbosch werd geplaatst.
Bijna al het glas waar geen statiegeld op zit, hoort in de glasbak. Ook gebroken drinkglazen en kleine potjes, bijvoorbeeld voor kruiden, kunnen in de glasbak. Kurken en deksels van flessen en potten hoeven niet verwijderd te worden als het glas in de glasbak wordt gegooid. Etiketten hoeven ook niet losgeweekt te worden.[4][5]
Kristalglas en boriumsilicaatglas mogen niet in de glasbak omdat deze een afwijkende samenstelling hebben (verschillend smeltpunt), dit verstoort het recycleproces. Het zogenaamde vlakglas (onder meer ruiten) hoort ook niet in de glasbak omdat eventuele stopverfresten het hergebruik van glas bemoeilijken. Gloeilampen, spaarlampen, tl-buizen, spiegels en ovenschalen mogen evenmin in de glasbak.
