Stamwortgehalte

Uit etiwiki
Naar navigatie springenNaar zoeken springen
Etiket van Lindeboom waarop het stamwortgehalte is afgebeeld.

Het extractgehalte in de wort is het totaal van de hoeveelheid opgeloste vaste stoffen die in het bier zitten vóór de gisting gestart wordt. Die vaste stoffen bestaan voor een belangrijk deel uit vergistbare suikers. Het stamwortgehalte zegt zodoende iets over de hoeveelheid alcohol en de zwaarte die het bier na vergisting kan bevatten.

De meting vindt plaats bij een temperatuur van 20 graden Celsius en wordt uitgedrukt in graden Plato (°P) per 100 gram vaste stof. De schaal is genoemd naar de Duitse natuurkundige Fritz Plato. Hij verbeterde de in 1843 door de Oostenrijkse chemicus Karl Josef Balling ontwikkelde meetmethode van het extractgehalte die niet uitging van meting bij een temperatuur van 20 graden, maar bij 17,5 graden Celcius.

In Nederland is tegenwoordig de vermelding van het extractgehalte op bieretiketten verboden (het zou aangezien kunnen worden voor het alcoholpercentage) en wordt door het vermelden van de categorie aangegeven hoe zwaar het bier is.